چرا بایدن اسناد طبقه بندی شده در مورد افغانستان را نزد خود نگهداشت،تبصره‌ای بر ماجرای اسناد طبقه‌بندی‌شده و سایه سنگین جنگ‌ها بر سیاست آمریکا

تبصره‌ای بر ماجرای اسناد طبقه‌بندی‌شده و سایه سنگین جنگ‌ها بر سیاست آمریکا افشای مکالمات ضبط‌شده جو بایدن در مورد نگهداری یک سند طبقه‌بندی‌شده مربوط به سیاست آمریکا در قبال افغانستان، بار دیگر معمای پنهان‌کاری پیرامون جنگ‌های طولانی و پرهزینه این کشور در خاورمیانه را برجسته می‌کند. اعتراف ضمنی بایدن مبنی بر نگهداری این سند "برای آیندگان"، اگرچه با تاکید بر بی‌ارتباطی آن با خود افغانستان همراه است، اما نمی‌تواند سایه سنگین سوءمدیریت اطلاعات حساس توسط مقامات ارشد آمریکایی را کمرنگ کند. این ماجرا، که یادآور پرونده‌های مشابه مربوط به دونالد ترامپ نیز هست، نشان می‌دهد که وسواس روسای جمهور آمریکا در قبال اسناد طبقه‌بندی‌شده، به ویژه آن‌هایی که به سیاست‌های نظامی و خارجی گره خورده‌اند، ریشه‌ای عمیق‌تر از ملاحظات صرفاً امنیتی دارد. چرا باید هم بایدن و هم ترامپ، با وجود اختلافات سیاسی آشکار، حاضر به پذیرش ریسک نگهداری غیرمجاز چنین اسنادی شوند؟ به نظر می‌رسد که پاسخ را باید در میراث پیچیده و اغلب دردناک جنگ‌های افغانستان و عراق جستجو کرد. این جنگ‌ها، با هزینه‌های انسانی و مالی سرسام‌آور و نتایج بحث‌برانگیز، همواره موضوعی حساس در سیاست داخلی و خارجی آمریکا بوده‌اند. اسناد مربوط به این دوران احتمالاً حاوی جزئیاتی هستند که می‌توانند تصویر ناخوشایندی از تصمیمات، اشتباهات و پیامدهای این مداخلات نظامی ارائه دهند. پنهان کردن این اسناد می‌تواند تلاشی ناخودآگاه یا آگاهانه برای محافظت از روایت رسمی، جلوگیری از پاسخگویی‌های سنگین سیاسی و حقوقی، و مهم‌تر از همه، اجتناب از مواجهه با حقایق تلخ این دوران باشد. "حفظ برای آیندگان" می‌تواند تعبیری خوش‌بینانه از این پنهان‌کاری باشد، اما این سوال همچنان باقی است که چرا این "آیندگان" نباید اکنون به این اطلاعات دسترسی داشته باشند تا از اشتباهات گذشته درس بگیرند؟ استدلال‌های مربوط به حفظ امنیت ملی، اگرچه در برخی موارد قابل درک است، اما نباید به پوششی برای پنهان کردن سوءمدیریت‌ها و اشتباهات محاسباتی تبدیل شود. شفافیت در مورد وقایع تاریخی، به ویژه وقایعی با چنین پیامدهای گسترده، نه تنها حق مردم است بلکه برای جلوگیری از تکرار اشتباهات نیز ضروری است. اصرار کمیته قضایی مجلس نمایندگان بر انتشار کامل فایل‌های صوتی مکالمات بایدن، فراتر از یک کشمکش سیاسی ساده است. این درخواست، تاکیدی بر اهمیت "زمینه کلامی و غیرکلامی" در فهم کامل اظهارات یک مقام ارشد در مورد موضوعی حساس است. این‌که رابرت هور، با وجود یافته‌هایش، از توصیه به اتهام جنایی علیه بایدن خودداری می‌کند و او را فردی "دلسوز، با حافظه و دارای نیت خوب" توصیف می‌کند، لایه‌های پیچیده‌تری به این ماجرا می‌افزاید. در نهایت، ماجرای اسناد طبقه‌بندی‌شده و اعترافات ضمنی روسای جمهور سابق، زنگ هشداری برای نظام سیاسی آمریکا است. این موضوع نشان می‌دهد که سایه سنگین جنگ‌های بی‌پایان و تصمیمات بحث‌برانگیز آن، همچنان بر حافظه و عملکرد سیاستمداران ارشد این کشور سنگینی می‌کند و شفافیت و پاسخگویی در مورد این دوران همچنان یک چالش جدی باقی مانده است. "آیندگان" زمانی می‌توانند از این تجربیات درس بگیرند که تمام حقایق، نه فقط روایت‌های گزینش‌شده، در اختیارشان قرار گیرد.